துன்பம் நம்மைப் புடமிடும்

*விடுதலைப் பயணம் 1: 8-14, 22*

*துன்பம் நம்மைப் புடமிடும்*

*நிகழ்வு*

தொழிலதிபர் ஒருவர் இருந்தார். அவர்க்குக் கோடிக்கணக்கில் சொத்துகள் இருந்தன. இதனால் அவருடைய வாழ்க்கை நன்றாகச் சென்றுகொண்டிருந்தது. இப்படி இருக்கையில் அவருடைய தொழிலில் தொடர் தோல்விகள் ஏற்படவே அவர் கடன்காரரானார். இதனால் அவர் வீட்டைவிட்டு வெளியேறி, மனம் போன போக்கில் நடக்கத் தொடங்கினார். 

இடையில் ஓர் ஊர் வந்தது. அந்த ஊரின் எல்லையில் இருந்த நிலத்தில் விவசாயி ஒருவர் கோதுமை மணிகளை விதைத்து, அவற்றை மண்வெட்டியால் கொத்தி நிலம் முழுவதும் நிரப்பிக்கொண்டிருந்தார். இதைப் பார்த்த அந்தத் தொழிலதிபர் விவசாயியிடம், “என்னய்யா நீங்கள்! அதான் கோதுமை மணிகளை நிலம் முழுவதும் விதைத்து விட்டீர்களே!. பிறகு எதற்கு அவற்றை மண்வெட்டியால் கொத்தி நிலம் முழுவதும் நிரப்பிக் கொண்டிருக்கின்றீர்கள்?” என்றார். “கோதுமை மணிகள் மண்ணுக்குள் ஆழமாகப் போனால்தானே மழை பெய்யும்போதும் தண்ணீர் பாய்ச்சும் போதும் அவை நிலத்தில் உறுதியாக இருந்து நிறைந்த பலனைத் தரும்” என்றார் விவசாயி. இதைக் கேட்டுச் சிந்தனையில் ஆழ்ந்தவராய் விவசாயி தொடர்ந்து நடக்கத் தொடங்கினார். 

சிறிதுதூரம் அவர் சென்றதும் விவசாயி ஒருவர், இரண்டு ஏர்மாடுகளை வைத்து, நிலத்தை ஆழமாக உழுது கொண்டிருந்தார். இதைப் பார்த்துவிட்டு தொழிலதிபர் அந்த விவசாயியைப் பார்த்து, “ஐயா பெரியவரே! நீங்கள் இப்படி நிலத்தை ஆழமாக உழுவதால், அதற்கு வலிக்காதா? அது மிகபெரிய குற்றமாகாதா?” என்று கேட்டார். அதற்கு அந்த விவசாயி, “அப்படியில்லை... நிலத்தை ஆழமாக உழுதால்தான் பயிரிடுவதற்குத் தோதுவாக இருக்கும். இல்லையென்றால், இந்நிலத்தில் பயிர்செய்ய முடியாது” என்றார். 

அந்த விவசாயி சொன்னதையும் காதில் போட்டுக்கொண்டு தொழிலதிபர் தொடர்ந்து நடந்தார். இன்னும் சிறிதுதூரம் அவர் சென்றிருப்பார். அப்பொழுது ஒருவர் தன்னுடைய மல்லிகைத் தோட்டத்தில் இருந்த செடிகளை கத்திரியால் வெட்டிக்கொண்டிருந்தார். அதைப் பார்த்ததும் தொழிலதிபர் அவரிடம், “நன்றாக வளர்ந்திருக்கின்ற இந்த மல்லிகைச் செடிகளை இப்படி வெட்டிக்கொண்டிருக்கின்றீர்களே... இது உங்களுக்கு நன்றாக இருக்கின்றதா?” என்றார். உடனே அந்த மனிதர் அவரிடம், “இந்த மல்லிகைச் செடிகளை அவ்வப்போது சீராக  வெட்டிவிட்டால்தான் அவை நல்ல பலனைக் கொடுக்கும். இல்லையென்றால் அவை பெயருக்கு வளர்ந்திருக்குமே ஒழியே, சரியாகப் பூக்கள் பூக்காது” என்றார். 

இப்பொழுது அவர், அந்த மூன்று விவசாயிகள் சொன்னதையும் ஆழமாக சிந்தித்துப் பார்க்கத் தொடங்கினார். ‘கோதுமை மணிகள் நல்ல பலனைத் தர, அவை நன்றாகக் கொத்தப்பட்ட நிலத்தினுள்ளே போடப்படுகின்றன... நிலம் நல்ல பலனைத் தர, ஆழமாக உழப்படுகின்றது. மல்லிகைச் செடிகள் நன்றாகப் பூப்பூக்க அவ்வப்போது கத்தரிக்கப்படுகின்றன. அப்படியானால் நானும் என்னுடைய வாழ்க்கையில் முன்னேற இதுபோன்ற துன்பங்களால் புடமிடப்படவேண்டியது அவசியம்தானோ!’ இத்தகைய தெளிவினை அவர் பெற்றுக்கொண்ட பிறகு தனக்கு ஏற்பட்ட துன்பங்கட்காக இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்தத் தொடங்கினார். பின்னர் கடுமையாக உழைத்து தன்னுடைய தொழிலில் முன்பைவிடப் பெரிய நிலையை அடைந்தார். 

ஒருவருடைய வாழ்க்கையில் வரும் துன்பங்கள் அவரைப் புடமிடுகின்றன. அத்தகைய துன்பங்களை அவர் மனவுறுதியோடு தாங்கிக்கொண்டு உழைத்தால் வெற்றி பெறலாம் என்பதை இந்நிகழ்வானது நமக்கு எடுத்துக் கூறுகின்றன. இந்திய முதல் வாசகத்தில் இஸ்ரயேல் மக்கள் –எபிரேயர்கள் - பாரவோன் மன்னனால் துன்புறுத்தப்படுகின்றார்கள். அவர்கள் பட்ட துன்பம் அவர்களை மிகவும் வலிமைவாய்ந்த ஓர் இனமாக மாற்றுகின்றது. அதைக் குறித்து இப்பொழுது சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.

*இஸ்ரயேல் மக்கள் பாராவோனின் ஆட்சியில் துன்பப்படக் காரணமென்ன?*    

கானான் நாட்டில் பஞ்சம் ஏற்பட்டதால், எகிப்திற்குச் செல்லும் யாக்கோபின் குடும்பம் அங்கு, ஆண்டவர் சொன்னது போன்று (தொநூ 12) பலுகிப் பெருகுகின்றது. இதைத் தொடர்ந்து எகிப்து நாட்டை ஆண்ட பாரவோன் மன்னன் யாக்கோபின் சந்ததியினரைக் கொடுமைப்படுத்தத் தொடங்குகின்றான். அவன் ஏன் அவர்களைக் கொடுமைப்படுத்தவேண்டும் என்றால், அவனுக்கு அவர்களைக் குறித்து முழுவதுமாகத் தெரியாமல் இருந்தது. அடுத்ததாக, எபிரேயர்கள் எகிப்தியர்களைவிட செழித்தோங்கி வளர்ந்திருந்தார்கள். இதைவிட மிக முக்கியமான காரணம், எபிரேயர்கள் அதாவது யாக்கோபின் சந்ததியினர் நாட்டின் எல்லைப் பகுதிகளில் குடியிருந்தார்கள். அவர்கள் எதிரி நாட்டினரோடு கைகோர்த்தால் தன்னுடைய நாட்டிற்கு அது வினையாகிவிடும்  என்று நினைத்து பாரவோன் அவர்களைக் கொடுமைப்படுத்துகின்றான். 

*துன்பங்களின் வழியாக தன் மக்களைப் புடமிட்ட இறைவன்*

பாரவோனின் ஆட்சியில் கட்டிட வேலைகளிலும் விவசாயம் சார்ந்த வேலைகளிலும் எபிரேயர்கள் ஈடுபடுத்தப்பட்டுத் துன்புறுத்தப்பட்டார்கள். இத்துன்பங்களின் வழியாக கடவுளை அவர்களை உறுதிப்படுத்தி, அவர்களை இன்னும் வலிமை வாய்ந்த இனமாக உருவாக்கினார். அது மட்டுமல்லாமல் அவர்கள் வழியாக பேரரசராம் ஆண்டவர் இயேசுவைத் தோன்றச் செய்கின்றார்.

சில சமயங்களில் நாம் நினைக்கலாம், ‘இந்தத் துன்பமெல்லாம் நமக்கு எதற்கு?’ என்று. இறைவன் துன்பங்களின் வழியாக நம்மை வலிமையுறச் செய்கின்றார். அதற்காகவே, அவர் துன்பங்களை நம்முடைய வாழ்வில் அனுமதிக்கின்றார். இந்த உண்மையை உணர்ந்தொமெனில் நம்முடைய வாழ்வில் வரும் துன்பங்களைக் கண்டு நாம் அஞ்ச மாட்டோம். 

*சிந்தனை*

‘கோதுமை மணி மண்ணில் விழுந்து மடியாவிட்டால், அது அப்படியே இருக்கும். மடிந்தால்தான் மிகுந்த விளைச்சலை அளிக்கும்’ (யோவா 12: 24) என்பார் இயேசு. ஆகவே, நம்முடைய வாழ்வில் வரும் துன்பங்களைத் துணிவோடு தாங்கிக்கொண்டு, தொடர்ந்து இலக்கை நோக்கி நடப்போம். அதன்வழியாக இறையருளை நிறைவாகப் 

தூய கமிலஸ் தே லெல்லிஸ் வாழ்க்கை வரலாறு

*தூய கமிலஸ் தே லெல்லிஸ் (ஜூலை 14)*

_“இயேசுவே என் இறைவனே! உம் மக்களும் உம் சகோதர சகோதரிகளுமான நோயாளிகளுக்கு என் முழு உள்ளத்தோடு சேவை செய்ய நான் வாக்களிக்கின்றேன்” – தூய கமிலஸ்_ 

*வாழ்க்கை வரலாறு*

கமிலஸ், இத்தாலியில் உள்ள அப்ருசி என்னும் இடத்தில் 1550 ஆம் ஆண்டு பிறந்தார். இவருடைய பெற்றோருக்கு நீண்ட நாட்களாக குழந்தையே இல்லை. பல்வேறு விதமான ஒறுத்தல் மற்றும் பக்தி முயற்சிகளுக்கு பின்னேதான் இவர் பிறந்தார்.

கமிலசின் தந்தை ஒரு போர்வீரர். எனவே இவரும் தன் தந்தையை போன்று போர்வீராக மாற ஆசைப்பட்டார். இவர் ஆசைப்பட்டது போலவே பின்னாளில் ஒரு போர்வீரராகி துருக்கியர்களுக்கு எதிரான போரில் கலந்துகொண்டார். அந்தப் போரில் இவருடைய காலில் குண்டடிபட்டதால் இவருடைய வாழ்க்கையே கேள்விக்குறியானது.

இவர் தன்னுடைய காலில் பட்ட குண்டை அகற்றுவதற்கு உரோமை நகரில் இருந்த சான் ஜியாகோமா என்ற மருத்துவமனைக்குச் சென்றார். அங்கு இவர் மூன்று ஆண்டுகள் தங்கியிருந்து மருத்துவச் சிகிச்சை பெற்று வந்தார். அந்நாட்களில் இவருடைய நடத்தை சரியில்லாததால் இவர் வெளியே துரத்தப்பட்டார். அதனால் இவர் தெருவில் பிச்சை எடுத்து உண்ணும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டார்.

அப்போது கப்புச்சின் சபையைச் சார்ந்த ஒரு துறவி இவருடைய நிலையைப் பார்த்து, இவருக்கு தன்னுடைய துறவுமடத்தில் வேலை ஒன்றை போட்டுக்கொடுத்தார். அங்கே இவருடைய வாழ்க்கையில் நிறைய மாற்றம் காணப்பட்டது. இதன்பிறகு இவர் முன்பு தான் மருத்துவ உதவிகளைப் பெற்றுவந்த சான் ஜியோகோமோ மருத்துவமனைக்குச் சென்றார். அங்கு இவருடைய நடத்தையில் காணப்பட்ட நிறைய மாற்றங்களைக் கண்டு, இவரை அங்கேயே தங்கச் செய்தனர். அங்கு தன்னிலும் வறிய நிலையில் இருந்த நோயாளிகளுக்கு தன்னாலான உதவிகளை செய்யத் தொடங்கினார்; அவர்களை நல்லவிதமாய் பராமரித்துக் கொண்டார். இதனால் இவருக்கு நல்ல நல்ல மதிப்பு உண்டானது.

இப்படி இவருடைய வாழ்க்கை நகர்ந்துகொண்டிருக்கும்போதுதான் இவருக்கு தூய பிலிப்பு நெரியாரின் நட்பு கிடைத்தது. அவரை இவர் தன்னுடைய ஆன்மீக குருவாக ஏற்றுக்கொண்டு, நிறைய காரியங்களில் ஆலோசனை பெற்று வந்தார். ஒருகட்டத்தில் கமிலசுக்கு நோயாளிகளுக்காக சபை ஒன்றைத் தொடங்கலாம் என்ற எண்ணம் தோன்றியது. அதனை இவர் தன்னுடைய ஆன்ம குருவிடத்தில் சொன்னபோது, “நல்ல காரியம், விரைவாகத் தொடங்கு” என்றார். உடனே கமிலஸ் நோயாளிகளைக் கவனித்துக் கொள்ள, The Clerks Regular of Good Death, Ministers to the Sick எனப்படும் கமிலியன் சபையைத் தோற்றுவித்தார். இந்த சபையினுடைய பிரதான நோக்கமே நோயாளிகளைக் கவனித்துக் கொள்வதுதான்.

கமிலஸ் ஏற்படுத்திய சபையில் நிறையப் பேர் உறுப்பினர்களாகச் சேர்ந்தார். அவர்களுடைய ஒத்துழைப்பின் பேரில், நோயாளிகளைக் கவனித்துக் கொள்கின்ற பணியினை மிகச் சிறப்பான முறையில் செய்தார்.

இப்படி நோயாளிகள் நலம்பெற தன்னுடைய வாழ்வு முழுவதையும் அர்ப்பணித்த கமிலஸ்  1614 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 1746 ஆம் ஆண்டு அப்போது திருத்தந்தையாக இருந்த எட்டாம் சிங்கராயரால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

*கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடம்*

தூய கமிலசின் நினைவு நாளைக் கொண்டாடும் நாம், அவரிடமிருந்து என்ன பாடத்தைக் கற்றுக்கொள்ளலாம் என்று சிந்தித்துப் பார்த்து நிறைவு செய்வோம். 

*1. நோயாளிகளிடத்தில் அக்கறை* 

தூய கமிலசின் வாழ்க்கை வரலாற்றை வாசித்துப் பார்க்கின்றபோது அவர் நோயாளிகளிடத்தில் கொண்டிருந்த அன்பும் அக்கறையும்தான் நம்முடைய நினைவுக்கு வந்து போகின்றது. கமிலஸ் தன்னிடத்தில் வந்த நோயாளிகளை தன்னுடைய சகோதர சகோதரிகளைப் போன்று பார்த்து, அவர்களுக்கு எல்லாவிதமான உதவிகளையும் செய்துவந்தார்.

தூய கமிலசைப் போன்று நாம் நோயாளிகளிடம் அக்கறையும் அன்பும் கொண்டு வாழ்கின்றோமா? என்று சிந்தித்துப் பார்க்கவேண்டும். இறுதித் தீர்ப்பின் போது ஆண்டவர் இயேசு தனக்கு முன்பாகக் கூடியிருந்தவர்களைப் பார்த்து கேட்கின்ற கேள்வி, “நான் நோயுற்றிருந்தேன் என்னை கவனித்துக் கொண்டாயா?” என்பதுதான். இந்த இறைவார்த்தை இயேசு ஒவ்வொரு நோயாளியிடமும் இருக்கின்றார், நோயாளியைக் கவனித்துக் கொள்ளும்போது நாம் இயேசுவையே கவனித்துக் கொள்கின்றோம் என்ற செய்தியை நமக்கு எடுத்துரைப்பதாக இருக்கின்றது.

ஆகவே, தூய கமிலசின் நினைவு நாளைக் கொண்டாடும் நாம், அவரைப் போன்று நோயாளிகளிடத்தில் இயேசுவைக் காண்போம், அவர்களுக்கு அன்போடும் கரிசனையோடும் சேவை செய்வோம். 

Theme of the Sunday

To Inherit Eternal Life. Our love of God, we learn from today’s gospel, will be assessed on our attitude towards people. A true religion is a religion of love, not one of mere words. The Samaritan was capable of sharing in God's compassion for all people. The first reading tells us that the commandments are not imposed from outside but spring from our hearts. The second reading is in line with this theme. Jesus holds the first place in love for his brethren. He was the first authentic “Samaritan.”

______________________________________

*FIRST READING*       

A reading from the Book of Deuteronomy (Deuteronomy 30: 10-14)

“The word is very near you so that you can do it.”

Moses spoke to the people, saying, “You shall obey the voice of the Lord your God, and keep his commandments and his statutes which are written in this book of the law, and turn to the Lord your God with all your heart and with all your soul. “For this commandment which I command you this day is not too hard for you, neither is it far off. It is not in heaven, that you should say, ‘Who will go up for us to heaven, and bring it to us, that we may hear it and do it?’ Neither is it beyond the sea, that you should say, ‘Who will go over the sea for us, and bring it to us, that we may hear it and do it?' But the word is very near you; it is in your mouth and in your heart, so that you can do it.”

______________________________________

*RESPONSORIAL PSALM*  Psalm 69:13 and 16.29-30.32—33.35ab and 36 (R. see 32)

*R/. You who are poor, seek God, and your hearts will revive.*

I pray to you, O Lord, for a time of your favour.

In your great mercy, answer me, O God,

with your salvation that never fails.

Lord, answer, for your mercy is kind;

in your great compassion, turn towards me. *R/.*

As for me in my poverty and pain,

let your salvation, O God, raise me up.

Then I will praise God’s name with a song;

I will glorify him with thanksgiving. *R/.*

The poor when they see it will be glad,

and God-seeking hearts will revive;

for the Lord listens to the needy,

and does not spurn his own in their chains. *R/.*

For God will bring salvation to Sion,

and rebuild the cities of Judah.

The children of his servants shall inherit it;

those who love his name shall dwell there. *R.*

______________________________________

*SECOND READING*

A reading from the Letter of Saint Paul to the Colossians (Colossians 1:15-20)

“All things were created through him and in him.”

Christ Jesus is the image of the invisible God, the first-born of all creation; for in him all things were created, in heaven and on earth, visible and invisible, whether thrones or dominions or principalities or authorities — all things were created through him and for him. He is before all things, and in him all things hold together. He is the head of the body, the Church; he is the beginning, the first-born from the dead, that in everything he might be pre-eminent. For in him all the fullness of God was pleased to dwell, and through him to reconcile to himself all things, whether on earth or in heaven, making peace by the blood of his cross.

______________________________________

*ALLELUIA*

John 6:63c.68c

Alleluia. Your words, Lord, are Spirit and life; you have the words of eternal life. Alleluia.

______________________________________

*GOSPEL*         

A reading from the holy Gospel according to Luke (Luke 10:25-37)

“Who is my neighbour?”

At that time: Behold, a lawyer stood up to put Jesus to the test, saying, “Teacher, what shall I do to inherit eternal life?” He said to him, “What is written in the law? What do you read there?” And he answered, “You shall love the Lord your God with all your heart, and with all your soul, and with all your strength, and with all your mind; and your neighbour as yourself.” And he said to him, “You have answered right; do this, and you will live.” But he, desiring to justify himself, said to Jesus, “And who is my neighbour?” Jesus replied, “A man was going down from Jerusalem to Jericho, and he fell among robbers, who stripped him and beat him, and departed, leaving him half dead. Now by chance a priest was going down that road; and when he saw him he passed by on the other side. So likewise a Levite, when he came to the place and saw him, passed by on the other side. But a Samaritan, as he journeyed, came to where he was; and when he saw him, he had compassion, and went to him and bound up his wounds, pouring on oil and wine; then he set him on his own beast and brought him to an inn, and took care of him. And the next day he took out two denarii and gave them to the innkeeper, saying, ‘Take care of him; and whatever more you spend, I will repay you when I come back.’ Which of these three, do you think, proved neighbour to the man who fell among the robbers?” He said, “The one who showed mercy on him.” And Jesus said to him, “Go and do likewise.”

_______________________________________

*Today’s Reflection*

The path to inherit eternal life is not so far from us as to need someone to bring it near. It is visible in Jesus and expressed in his teaching: ‘Love your neighbour as yourself.’ This path to eternal life calls us to stretch beyond our comfort zone to the very unfamiliar and the strange. It is a human inclination in us to love our own and despise what we consider as the other. Your neighbour is that person with whom you may not necessarily share the same faith. He is that person with whom you may not necessarily share the same race, ideology, or opinions. In a world that is becoming more exclusive and boundary-bound, true worshippers of God are invited to break those boundaries and reach out to the other.